Vlucht en Shanghai

Zaterdagochtend 30 oktober zijn we om 8.00 uur 's ochtends vertrokken naar het vliegveld in Frankfurt. Ruim op tijd kwamen we aan in Frankfurt. Bij het inchecken hadden we echter ons eerste probleem al. Oke, het visum wat in ons paspoort staat voor China was in orde, in tegenstelling tot ons Australisch visum. Dit visum, wat we elektronisch ontvangen hadden en dus uitgeprint, kwam niet overeen met onze paspoortgegevens. De gegevens moesten kloppen anders was je visum ongeldig. Nadat we even gewacht hadden en het meisje achter de balie e.e.a. uitgezocht had, was het toch allemaal in orde.De nummers van het paspoort en visum kwamen wel overeen, op het laatste cijfer na. Pff, waar kan men moeilijk over doen zeg. Maar goed, wat was achteraf gezien nou echt het probleem, de paspoortnummers of het feit dat wij Nederlanders waren aan een Duitse balie? Even later bij de gates stonden we lang in de rij. 1 veiligheidspoortje voor 4 gates, schiet dus helemaal niet op. Tenslotte werd je ook nog eens helemaal gefouilleerd. Amy moest zelfs haar schoenen uitdoen en zelfs in haar sokken werd gekeken. Toen we in het vliegtuig zaten, namen we onze boeken van Australie op schoot, om alvast in de stemming te komen en ons wat te verdiepen in een ander land. Wat doen ineens onze vrienden van China Eastern airways?? Zetten ze een documantaire op over... jawel hoor.. " De windmolens in Holland" gevolgd door even later de cursus.." Hoe maakt men kaas" .. Blijft ons vertrouwde landje ons dan toch achtervolgen, zelfs wanneer we naar de andere kant van de wereld vliegen?
Zondag 31 oktober zijn we om half 8 plaatselijke tijd in Shanghai aangekomen. Hier gingen we vanaf het vleigtuig met de Maglev naar het centrum. Dit is de enigste zweeftrein in de werled die met 430 km per uur het centrum binnen rijdt. Helaas waren er geen kaarten meer voor Expo 2010 dus zijn we maar wat erond gaan wandelen. We zijn boven in de toren van Shanghai Financiel center geweest. Hier hed je het hoogste uitkijkdek van de wereld. We stonden op de 100ste verdieping. Daarna even naar Pudong geweest. Vanaf hier zag je alle hoge gebouwen van Shanghai. Aan het eind van de dag op tijd naar het vliegveld gegaan. hier hebben we ingecheckt en even voo ruime plaatsen in het vliegtuig gezorgd. Niet omdat Emil zo dik is, maar om dat ie lang benen heeft natuurlijk.
Wat ons wel opviel tijdens ons dagje China was dat wij net een attractie waren voor die Chinezen. Amy die opviel door haar blonde haren en Emil die de enigste in heel de stad was die langer dan 1.80m is. Het was zelfs zo erg dat de chinezen foto's maakten van ons. Er waren er zelfs die met ons op de foto wilden, kan ook niet anders, wie wil dat nu niet. Op de foto met 2 zo', knappe mensen zonder spleetogen!
Even hebben we gedacht toen we op een druk plein zaten, een bakje voor ons op de grond te zetten. Om de mensen eerste te laten betalen voordat ze ons op de foto zetten.Maar goed, dat wilden we die spleetoogjes niet aandoen, wij als 'rijke' europeanen oftewel goei brabanders.